Maalox jest lekiem złożonym, o miejscowym działaniu zobojętniającym nadmiar kwasu solnego soku żołądkowego, ściągającym i przysłaniającym błonę śluzową żołądka i dwunastnicy. Nie sprawia nadmiernego zobojętnienia treści żołądka i wtórnego pobudzenia wydzielania kwasu.
Maalox jest wyznaczony w leczeniu objawowym zaburzeń ze strony górnego odcinka przewodu pokarmowego, związanych z nadkwaśnością: - nieżyt żołądka, - zarzucanie wsteczne treści żołądka do przełyku w przebiegu przepukliny rozworu przełykowego przepony, - niestrawność, zgaga z powodu nadkwaśności, oraz pomocniczo w leczeniu: - choroby wrzodowej dwunastnicy, - choroby wrzodowej żołądka.
Kiedy nie stosować leku Maalox - jeśli pacjent ma uczulenie na glinu wodorotlenek, magnezu wodorotlenek albo którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), - jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność nerek (patrz Ostrzeżenia i środki ostrożności).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem używania leku Maalox należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. Zachować szczególną ostrożność stosując lek Maalox: - u pacjentów z niewydolnością nerek lub poddawanych hemodializie, - u dzieci poniżej 6 lat lek podawać po konsultacji z lekarzem, - u pacjentów w podeszłym wieku, - przy używaniu leku dłużej aniżeli 2 tygodnie albo u pacjentów z ryzykiem hipofosfatemii (obniżone stężenie fosforanów nieorganicznych w bezkompromisowicy krwi) zalecana jest konsultacja z lekarzem.
Dzieci U minimalnych dzieci stosowanie wodorotlenku magnezu może prowadzić do wystąpienia hipermagnezemii, zwłaszcza jeśli stwierdza się u nich zaburzenie czynności nerek lub odwodnienie. Maalox a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi albo farmaceucie o wszelkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie albo ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Maalox należy zażywać nie wcześniej aniżeli 2 godziny po zażyciu innego leku (w sytuacji fluorochinolonów - ponad 4 godziny) lub 1-2 godziny przed przyjęciem innego leku. Wchłanianie leku Maalox może być zmniejszone podczas równoczesnego użytkowania z niżej wymienionymi lekami: - lekami blokującymi receptor H2 (leki użytkowane w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy) - atenololem, metoprololem, propranololem (wykorzystywanymi w zaburzeniach rytmu serca, nadciśnieniu tętniczym, dławicy piersiowej) - cefdinirem, cefpodoksmem (antybiotyki) - tetracyklinami, fluorochinolonami, linkozamidami (antybiotyki) - chlorochiną (stosowaną w leczeniu i uniemożliwianiu malarii) - diflunizalem (lek przeciwbólowy, pochodna kwasu acetylosalicylowego) - digoksyną (wykorzystywaną w migotaniu przedsionków, w niewydolności serca) - etambutolem, izoniazydem (używanymi w leczeniu gruźlicy) - pochodnymi fenotiazyny (znaczna grupa leków: leki przeciwhistaminowe I generacji używane w alergii, także grupa leków przeciwkaszlowych oraz leki stosowane w leczeniu chorób psychicznych) - indometacyną (lek o działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym, przeciwzapalnym, używany w chorobach reumatycznych) - ketokonazolem (stosowanym w leczeniu grzybicy) - penicylaminą (wykorzystywaną w chorobie Wilsona - choroba związana z zaburzeniami metabolizmu miedzi, co sprawia gromadzenie miedzi w wątrobie, mózgu, nerkach, rogówce i innych tkankach oraz w reumatoidalnym zapaleniu stawów) - glikokortykosteroidami (leki działające przeciwzapalnie – szeroko stosowane w chorobach reumatycznych, przeciwuczuleniowo – w różnych postaciach alergii, immunosupresyjnie – wykorzystywane, np.
po przeszczepach narządów i tkanek) - fluorkiem sodu (wykorzystywanym w osteoporozie) - solami żelaza (stosowanymi w niedokrwistościach) - difosfonianami (wykorzystywanymi w leczeniu osteoporozy postmenopauzalnej) - lewotyroksyną (wykorzystywaną w leczeniu niedoczynności tarczycy) - rosuwastatyną (stosowaną w ograniczaniu stężenia cholesterolu).
Równoczesne stosowanie leku Maalox z: - chinidyną (wykorzystywaną w leczeniu zaburzeń rytmu serca oraz w ich zapobieganiu), może wywoływać powiększenie stężenia chinidyny w osoczu i prowadzić do jej przedawkowania - sulfonianem polistyrenu (stosowany w leczeniu hiperkalemii - nadmiernego stężenia potasu we krwi) ogranicza działanie zobojętniające leku Maalox.
Maalox produktywność sulfonianu polistyrenu. Jednoczesne wykorzystywanie leków powiększa ryzyko zasadowicy metabolicznej u pacjentów z niewydolnością nerek, a także niedrożności jelit. Wodorotlenek magnezu a inne leki Wodorotlenek magnezu może wpływać na działanie niektórych leków albo niektóre leki mogą wpływać na produktywność wodorotlenku magnezu.
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie, jeśli pacjent przyjmuje: - salicylany. Wodorotlenek glinu i cytryniany mogą wywoływać rozszerzenie stężenia glinu w osoczu krwi, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek.
Maalox z jedzeniem i piciem Lek stosować po posiłku. Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie sprzętów Nie stwierdzono negatywnego wpływu leku na zdolność kierowania pojazdami i obsługiwanie urządzeń. Maalox mieści sacharozę i sorbitol - sacharoza Wskazówka dla pacjentów chorych na cukrzycę: 1 tabletka zawiera 150 mg sacharozy.
- sorbitol Ze względu na zawartość sorbitolu i sacharozy leku nie należy stosować u pacjentów, u których stwierdzono nietolerancję niektórych cukrów. Jak stosować Maalox 1-2 tabletki należy ssać albo żuć po posiłku albo w czasie bólu.
w przypadku wrażenia, iż działanie leku Maalox jest za mocne albo za słabe, należy zwrócić się do lekarza. Przyjęcie pokaźniejszej niż zalecana dawki leku Maalox W razie podejrzenia przedawkowania leku należy zasięgnąć porady lekarza.
Pominięcie przyjęcia leku Maalox w sytuacji opuszczenia jednej dawki leku należy przyjąć ją najszybciej jak to jest realne, z wyjątkiem sytuacji, gdy zbliża się pora kolejnej dawki. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej tabletki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze wykorzystywaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza. Osiągalne działania niepożądane Jak każdy lek, lek ten może wywoływać działania niepożądane, jednakże nie u każdego one wystąpią.
Niezbyt nieraz (rzadziej niż u 1 na 100 osób): biegunki lub zaparcia. Szczególnie rzadko (rzadziej aniżeli u 1 na 10 000 osób): mogą wystąpić nudności, wymioty, jasne zabarwienie stolca. - hipermagnezemia (powiększenie stężenia magnezu w bezkompromisowicy krwi): łącznie z hipermagnezemią, którą obserwowano po długotrwałym użytkowaniu wodorotlenku magnezu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Częstość występowania nieznana (częstość nie może byc określona na podstawie przystępnych informacji): - reakcje nadwrażliwości, takie jak świąd, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy i reakcje anafilaktyczne - hiperaluminemia (powiększona zawartość glinu w tkankach organizmu) - hipofosfatemia (obniżenie stężenia fosforanów nieorganicznych w surowicy krwi) - ból brzucha.
Jak przechowywać Maalox Przechowywać w temperaturze poniżej 25?C. Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak wyeliminować leki, których się już nie używa. Takie progresywnanie pomoże chronić środowisko. Co mieści Maalox - Substancjami czynnymi leku są: Glinu wodorotlenek 400 mg Magnezu wodorotlenek 400 mg - Pozostałe substancje pomocnicze to: mannitol, sorbitol, sacharyna sodowa, aromat miętowy, magnezu stearynian, sacharoza, sacharoza zawierająca 3% skrobi.