Cukrzyca to jedna z poważniejszych chorób cywilizacyjnych, bagatelizowanie objawów której może zakończyć się tragicznie. Mimo że cukrzycowa codzienność wcale nie jest słodka, współczesna medycyna umożliwia pacjentom prowadzenie aktywnego trybu życia.
Czy to na pewno cukrzyca?
Diagnoza choroby jest z pewnością dla niektórych pacjentów szokiem, szczególnie, gdy nie występują u nich żadne nasilone objawy. Jednak w przypadku cukrzycy raczej trudno o błędne rozpoznanie. Nawet jeśli obce są nam tak typowe dla cukrzycy napady pragnienia, senność, apatia, nagłe chudnięcie czy częste oddawanie moczu, to wykonanie prostego badania krwi powie nam wszystko.
Do podstawowych badań diagnostycznych w przypadku cukrzycy należą wykonywane w laboratorium glikemia (poziom cukru) na czczo oraz test tolerancji glukozy (OGTT) – badanie polegające na mierzeniu poziomu cukru pacjenta najpierw na czczo oraz po spożyciu 75g glukozy. Przypadkowe mierzenie cukrów w domu glukometrem nie ma znaczenia we wstępnej diagnostyce choroby.
Gdy konieczne jest podawanie insuliny…
Konieczność wykonywania wkłuć podskórnych w celu podania insuliny to coś, czego początkowo najbardziej obawiają się świeżo zdiagnozowani pacjenci. Trzeba jednak przyznać, że obecne techniki podawania leku są o wiele wygodniejsze w codziennym stosowaniu, niż jeszcze kilkadziesiąt lat temu. Wtedy to na porządku dziennym były szklane strzykawki z grubymi, metalowymi igłami, zastąpione później przez plastikowe strzykawki „insulinówki” jednorazowego użytku, uzupełniania zapasów których cukrzyk musiał nieustannie pilnować.
Dziś w powszechnym użyciu są peny – nowoczesne strzykawki przypominające kształtem długopis czy pióro wieczne, do których podłącza się naboje z dawką leku. Podawanie insuliny dzięki penom stało się szybsze, wygodniejsze i bezpieczniejsze (dokładnie odmierzona dawka leku). Innym, jeszcze nowocześniejszym rozwiązaniem jest wykorzystanie pompy insulinowej – niewielkich rozmiarów urządzenia podającego lek, którego igła na stałe jest wkłuta pod skórę pacjenta.
Cukrzyca to nie tylko ograniczenia!
Cukrzyca wymaga często wprowadzenia znaczących zmian w stylu życia oraz wzmożonej samokontroli, lecz wbrew pozorom nie wiąże się jedynie z samymi ograniczeniami. Nie jest ona na przykład przeciwwskazaniem do podejmowania aktywności fizycznej – wręcz przeciwnie, zaleca się ją w celu utrzymania prawidłowej masy ciała i dobrej kondycji organizmu. Chorzy na cukrzycę doskonale radzą sobie zarówno w trakcie edukacji na różnych poziomach, jak i później na rynku pracy. Choroba nie przeszkadza również w uzyskaniu prawa jazdy, podróżowaniu, ani założeniu rodziny: znajdujące się pod właściwą opieką lekarską kobiety – diabetyczki bez powikłań przechodzą ciążę i rodzą zdrowe dzieci.
Nie da się ukryć, że pacjent chorujący na cukrzycę uzależniony jest od codziennych pomiarów cukru we krwi, zażywania leków oraz przestrzegania diety opartej o niski indeks glikemiczny. Poza tym jednak nie musi rezygnować z ważnych życiowych wyzwań.