Ciąża to piękny czas oczekiwania na narodziny potomstwa. Nie da się jednak ukryć, że jest to również trudny moment dla ogranizmu kobiety. W ciągu dziewięciu miesięcy ciąży może się ona borykać się nie tylko z drobnymi przypadłościami, ale i poważniejszymi chorobami wymagającymi interwencji lekarskiej.
Infekcje intymne w ciąży
Zakażenie układu moczowego (ZUM) należy do najpowszechniejszych infekcji intymnych i miewa charakter nawracający – może się pojawić więcej niż raz w czasie jednej ciąży. Jego sprawcą są bakterie, a rozpoznanie choroby nie jest trudne, nawet, jeśli choroba nie daje żadnych objawów. Już proste badanie ogólne moczu, na które kierowane są kobiety w ciąży praktycznie z wizyty na wizytę, pozwala stwierdzić bakteriomocz. Szczegółowych informacji o bakteriach bytujących w układnie moczowym dostarcza natomiast posiew, co pozwala na wdrożenie odpowiedniego leczenia (antybiotykoterapii dobranej tak, aby była bezpieczna dla rozwijającego się dziecka).
Wiele ciężarnych musi również poddać się leczeniu infekcji dróg rodnych, zarówno o charakterze bakteryjnym, jak i grzybiczym. Stosowane w tym przypadku leki to zwykle globulki dopochwowe, żele, kremy w odpowiednim stężeniu.
Ciąża a nadciśnienie tętnicze
Już na etapie starań o dziecko i wykonywania badań profilaktycznych, kobieta powinna sprawdzić parametry swojego ciśnienia krwi. W przypadku nieodpowiednich wartości należy rozpocząć leczenie, gdyż nadciśnienie tętnicze kwalifiuje ciążę do grupy podwyższonego ryzyka.
Jeżeli po 20 tygodniu ciąży u kobiety dotychczas zdrowej pojawi się podwyższone ciśnienie krwi, po obserwacji diagnozuje się nadciśnienie ciężarnych (w odróżenieniu od nadciśnienia istniejącego przed ciążą lub pojawiającego się w początkowej fazie). W obu tych przypadkach, w celu uniknięcia powikłań, konieczne jest regularne kontrolowanie ciśnienia krwi przez ciężarną w warunkach domowych oraz podczas wizyt lekarskich, przyjmowanie zaleconych leków, odpoczynek oraz stosowanie odpowiedniej diety.
Cukrzyca ciężarnych
Cukrzyca to choroba często pojawiająca się w ciąży i ustępująca zwykle po rozwiązaniu. Już podczas jednej z pierwszych wizyt ginekolog kieruje pacjentkę na badanie stężenia glukozy we krwi – jeżeli wynik jest prawidłowy, kolejne badanie odbywa się w 24-28 tygodniu ciąży i polega na wykonaniu test OGTT (Oral Glucose Tolerance Test – doustny test obciążenia glukozą, nazywany powszechnie krzywą cukrową). Badanie polega na pobraniu na czczo próbki krwi do oznaczenia stężenia glukozy, następnie wypiciu 75g glukozy rozpuszczonej w wodzie i pobrania dwóch kolenych poróbek krwi z żyły po godzinie i po dwóch godzinach od przyjęcia roztworu.
Cukrzyca ciążowa wiąże się ze znacznymi ograniczeniami w stylu życia ciężarnej. Wymaga dokonywania pomiarów glikemii przed i po posiłkach oraz przestrzegania diety zapewniającej pożądane stężenie cukrów we krwi (w przypadku, gdy dieta nie wyrówna ich poziomu, konieczne jest zastosowanie insulinoterapii w zastrzykach). Ciężarna pozostająca pod kontrolą lekarza oraz stosująca się do jego zaleceń nie musi jednak obawiać się, że cukrzyca stanowić będzie zagrożenie dla zdrowia dziecka.
Pamiętajmy, że ciąża nie jest dobrym momentem na eksperymentowanie i leczenie się na własną rękę. Wszystkie niepokojące kobietę symptomy powinny zostać skonsultowane z lekarzem prowadzącym ciążę lub lekarzem pierwszego kontaktu. Ciężarna powinna przyjmować leki wyłącznie zalecone przez lekarza.
